« مسعود طیبی »  نویسنده و کارگردان تئاتر درخصوص جدیدترین فعالیت خود در گفت و گو با دیباچه گفت: این روزها مشغول تدریس در دانشگاه و برگزاری کلاس در یکی از آکادمی های  هنرهای نمایشی هستم . من سعی کردم از کارهای دانشجویی حمایت کنم از همین رو هفت نمایش دانشجویی را آماده اجرا کردیم که روی صحنه برود.

طیبی درباره کارگردانی نمایش «افلیا» گفت: من از سال 1385 درگیر آثار شکسپیر شدم،

من در آن زمان دستیار یک اثر در کنار یکی  از اساتید بودم که بعدها بر اساس همان اتفاق ها نمایش « هملت» را در سال 1390 و سپس نمایش « هنگامه ای که هملت به دست جادوگران مکبث کشته شد» که تلفیقی از « هملت» و « مکبث» شکسپیر بود را روی صحنه بردم .بعد از آن نمایش « خون به پا می شود» در سال 1398 در تماشاخانه ایرانشهر که برداشتی از نمایشنامه « تیتوس آندرونیکوس» شکسپیر بود را به اجرا بردم.

او ادامه داد: نمایش« افلیا» هم چهارمین اقتباس من از آثار شکسپیر است و نگاه از منظر کسی است که اتفاقاتی برایش رخ داده و عکس العمل را به یک واقع نشان داده است یعنی زاویه نگاه خود را در این نمایش تغییر می دهیم , می خواهیم بدانیم آیا به آن فرد حق می دهیم.ما همیشه خود را به جای شخصیت « هملت» قرار می دهیم حال زاویه نگاه را تغییر داده و خود را جای شخص مقابل هملت می گذاریم, او چه دیده است و اگر جای او باشیم چه می کنیم؟

این کارگردان جوان با اشاره به اینکه من بر اساس نگاه « یان کات» جلو می روم , خاطرنشان کرد:به قول « یان کات» اگر در دنیای امروز کسی آثار « شکسپیر » را به همان صورتی که هستند کار کند احتمالا از تئاتر چیز زیادی نمی داند و یا هوش اجتماعی بالایی ندارد. به قول « یان کات» هملت امروز ما جوان های امروزی هستند که بلاتکلیف هستند و « افلیا» دخترانی هستند که نمی دانند از آینده چه می خواهند و هدف از زیستن چیست و شاید واکنش های غیرمنطقی نسبت به اتفاق های پیرامون خود ارائه دهند.

طیبی درخصوص فضای نمایش « افلیا» گفت: فضای نمایش تلفیقی است یعنی یک فضای مدرن امروزی اما با این تفاوت که ما زبان را در حالت آرکائیک خود نگه داشتیم و بر اساس بیماری های روانی و روان نژند اثر را پیش می بریم. روژین پناهی بازیگر نمایش از هنرجویان من در کارگاه ها است و بسیار بازیگر پرتوان و آینده داری است.

کارگردان نمایش « افلیا» درخصوص پیام نمایش به تماشاگران گفت: می خواهم به مخاطب بگویم که متفاوت نگاه کنیم و خود را در یک رخداد و در یک وضعیت اجتماعی , هنری , اقتصادی و... جای افراد دیگر قرار دهیم و عادلانه و درست قضاوت کنیم. این مهم ترین چیزی است که به آن می پردازم.

طیبی درخصوص کارهای آتی خود بیان کرد: برای اجرا در تماشاخانه ایرانشهر و تئاترشهر صحبت هایی کردم اما با وضعیت نامناسب اقتصادی و هنری که پیش رو داریم و حداقل حمایت هایی که صورت می گیرد , کار ما سخت تر شده است , حمایت ها انجام می شود اما به اندازه کافی نیست و واقعا نمی توان برای کارهای آتی تصمیم گرفت.

طیبی درخصوص فعالیت خود در روزهای قرنطینه گفت: روزهای قرنطینه را بسیار سخت و سعی کردم با ایده و رویا پردازی و کار روی طرح و چاپ چند نمایش نامه سپری کنم , در ایام قرنطینه کتابی از استاد خوبم اکبر رادی به نام « چگونه یک نمایشنامه از اکبر رادی را کارگردانی کنیم؟» با اسم اصلی « بر صحنه آبی» را چاپ کردم و در حال حاضر سه نمایشنامه آماده چاپ دارم. طبیعتا این تعطیلی ها شیرازه زندگی بسیاری از افراد را از لحاظ اقتصادی , اجتماعی و ساختار تفکر هنری تغییر داد.

او ادامه داد: ما هنرمندان باید برای جامعه خود تولید اندیشه کنیم ولی این اتفاق ها سبب شد تا فراموش کنیم که چه باید کرد؛ زیرا هنرمند در بستر آرام و مناسب برای تولید می تواند اندیشه خلق کند . کرونا به لحاظ روحی , اقتصادی و هنری و... بسیار آسیب رساند و آینده مبهمی پیش رو داریم ولی تلاش می کنیم و امیدوارم هستیم .من خلاق و ایده پرداز بودن را  به هنرجویان خود یاد می دهم و با تمام این فشارها نگاه مثبتی به آینده دارم.

گفت و گو از : مینا قنبری